Prince Edward Island en Cape Breton2.

Prince Edward Island is 224 km lang en op zijn smalst 6 km breed, er wonen 130.000 inwoners. Als wij via de 12 km lange Confederation Bridge het eiland opkomen, is het een warme dag, gevolgd door 's nachts buien. De volgende ochtend regent het nog steeds, terwijl de temperatuur zo'n 22 graden is. We rijden eerst naar het noord westen, bij Tignish shore is een vissershaventje waar net vis gelost wordt. Verderop bij het noordelijkste puntje, North Cape, is het Canadese Test centrum voor wind-energie. Er is een klein museum en er staan veel verschillende typen windmolens. Ook staat er een vuurtoren.

Op het westelijkste punt staat ook een vuurtoren, is er een vissershaven en het Cedar Dunes provincial park met camping aan zee. Wij zoeken ivm de harde wind een beschut plekje met zicht op zee. In de haven wordt kreeft gelost. Kreeft en mosselen zijn naast de landbouw de voornaamste bron van inkomsten op het eiland.

Van de west kust gaan we naar het nationale park, het is een route langs kleine dorpjes met vissershaventjes. In Cavendish is het Prince Edward nationale park, met mooie rotsformaties en stranden. We maken een strandwandeling naar North Rustico, een klein dorpje met een vuurtoren en haven. 

De hoofdstad van de provincie is Charlottetown, hier in de haven liggen mooie plezierboten ipv vissersboten, Rond de haven zijn vele terrasjes en souvenirwinkeltjes. In de binnenstad vooral restaurants, de winkels zijn ook hier in de middelgrote stad aan de buitenkant in ongezellige grote winkelcentra. In Charlottetown hebben we weer prachtig zonnig weer.

We verlaten Prince Edward Island in het oosten en steken met de veerboot over naar Nova Scotia.  Het eerste dorp op Nova Scotia is Pictou, hier ligt een replica van de Hector uit 1773. In dat jaar kwamen 189 Schotten met de Hector, een omgebouwd Nederlands vrachtschip, naar Nova Scotia (= Nieuw Schotland). Ze waren gevlucht voor de Franse overheersing en door de organisator van de reis was hun land beloofd en een gouden toekomst. Bij aankomst was er slechts bos, wat gekapt moest worden voor huizen en om landbouwgrond te maken. De indianen moesten hun leren om hier te overleven. Naast de replica, die nagebouwd is aan de hand van Rotterdamse tekeningen van de oude Hector, ligt een houten museum. Dit museum is gebouwd met alleen houtverbindingen, dus zonder spijkers. In het museum hangen o.a. van 35 Schotse clans de ruitstoffen.

We rijden verder naar het oosten en komen op Cape Breton Island, dit is het noordelijkste deel van de provincie Nova Scotia. Ook hier weer een overblijfsel uit de 18e eeuw met een Europese geschiedenis. In Louisbourg werd in 1713 een begin gemaakt met de bouw van een versterkte Franse stad, nadat de Fransen door de Engelsen verdreven waren van Prince Edward Island en Acadie. Het fort heeft bestaan tot 1758 en is toen door de Engelsen met de grond gelijk gemaakt. Begin 1900 is er gestart met archeologisch onderzoek en vanaf 1960 met herbouw van de oude stad. Nu is het een Nationaal Historic Site beheerd door Canada Parks. In alle huizen zijn acteurs aanwezig, er wordt brood gebakken, ijzer gesmeed en er zijn soldaten in de barakken en op wacht. Om 12 uur wordt er een kanonschot gelost. Het is prachtig weer en we lopen enige uren door dit openluchtmuseum.

Hierna volgen we de 300 km lange Cabottrail, genoemd naar John Cabot, (Giovanni Caboto), een italiaan die in opdracht van Engeland zocht naar Azië en daarbij Noord-Amerika ontdekte in 1497. De trail loopt helemaal langs de kust van Cape Breton, in het uiterste noorden is nog een omweg mogelijk (deels onverhard) naar het noordelijkste plaatsje Meat Cove. De kust is hier veel ruiger dan op Prince Edward en er zijn hier ook hogere bergen. Het noordelijkste deel is een nationaal park, hierin overnachten we zowel aan de oost als aan de westkant.. Aan de oost kust zijn er langs de trail verschillende kunstwinkeltjes, we gaan langs bij een pottenbakker, leeratelier, glasblazer, galerie en zilversmid.  Bij de pottenbakkerij speelt iemand Keltische muziek op een viool. We eten een pannenkoek bij een Nederlands pannenkoekrestaurant. Onderweg treffen we een Zwitsers stel in een oude bestel lelijk eend, die ze gebruiken als camper. Voor ons eindigt de trail in Baddeck met een bezoek aan het museum over Alexander Graham Bell. Bij ons bekend als de uitvinder van de telefoon, maar ook mede ontdekker/bouwer van het eerste Canadese vliegtuig, en de eerste draagvleugelboot (HD4). Bell was leraar aan een doveninstituut en ook daarvoor ontwikkelde hij apparatuur en lesmethoden. Na zijn emigratie naar Canada, had hij in Baddeck een zomerhuis, waar hij veel van zijn ideeën uitwerkte en probeerde (boot en vliegtuig) In het museum zijn replica's van zowel de boot als het vliegtuig.

Na Cape Breton, waar we nog prima weer hadden met dagelijks ca. 18-20 en zelfs een uitschieter naar 26 graden, gaat onze reis verder op het vaste land van Nova Scotia.

Groetjes,

Hendrik en Wytske